Mənfur ermənilər hələ “yenidənqurma” dövründə Qazax, Tovuz və başqa ellərimizin sərhədləri boyu “sınır korreksiyası” adı ilə torpaqlarımızı “Ermənistan”a qatmağa hüquqi cəhd göstəriblər. Ələlxüsus da meşəliklər, yüksəkliklər düşmənin maraq dairəsində imiş. Lakin yerli ziyalıların dirənişi sayəsində bu fənd keçməyib.
O vaxt ermənilərin məkrli planı baş tutsaydı, Qazax-Bakı magistralı, Gədəbəy-Şəmkir yolu, Böyük Qışlaq-Tovuz yolu, bu vəsilə ilə Qazax, Ağstafa, Tovuz, Gədəbəy, Şəmkir düşmənin atəş mənzilinə düşəcəkdi. Bu il iyulun 12-də cəbhədə törədikləri, qarşısı alınmış təxribat da həmin strateji mövqelərin əhəmiyyətini önə çıxardı.
Təəssüf hissi ilə qeyd etmək lazımdır ki, Qazax rayonuna məxsus olan meşə massivivnin 2224 hektarı mənfur ermənilər tərəfindən işğal olunmuş və vəhşicəsinə meşələr məhv edilir. Ancaq Qərb zonasındakı meşələrin əhəmiyyəli hissəsini ermənidən qorumağa müvəffəq olduq. Bəs əlimizdə qalanı “sapı özümüzdən olan baltalardan” necə, qoruya bilirikmi? Yaxud, sualı başqa cür qoyaq: Təbii sərvətlərmizi qorumaqla vəzifələndirilmiş qurumlar öz işlərinin öhdəsindən gəlirlərmi?
Tovuz rayonunun Cırdaxan kəndində yerləşən 2 saylı Regional Ekologiya və Təbii Sərvətlər idarəsi Qazax, Ağstafa, Tovuz, Şəmkir və Gədəbəy rayonlarının ərazisinə nəzarət edir. Quruma rəhbərlik edən Afiyət Mikayılovun daşıdığı vəzifə səlahiyyətlərindən sui-istifadə etməklə, idarənin əməkdaşlarına bu rayonlardakı obyektlərin sahiblərini aylıq “tasa otuzdurmaq” tapşırığı verməsi barədə indiyədək çox deyilib, çox yazılıb.
Düzü, bu “sezon” Afiyət Mikayılovun və onun komandasının “yeşik biznesi” əvvəlki illərdə olduğu qədər gəlir verməyib. Koronavirusa görə sərhədlər bağlı olduğundan, bu rayonlarda yetişdirilən pomidor, xiyar, çiyələk, müxtəlif növ meyvələri Rusiya Federasiyasına və digər ölkələrə daşımaq üçün yeşiklərə ehtiyac ciddi hiss olunmayıb. Əvəzində isə Prezident yanında təşkil olunan, su çatışmazlığına həsr olunan məlum müşavirədən sonra çay vadilərində qum-çınqıl istehsalı ilə məşğul olan karxanaların “taqsa”sı qaldırılıb. Təmənna qarşılığında göz yumduqları başqa nəsnələr də var. Məsələn, order olmadan əldə edilmiş oduncağın satışını həyata keçirənləri “görmürlər”. Afiyət Mikayılovun şərtlərinə razılaşan sex sahiblərinə “sudan quru çıxmağın” yolu öyrədilir: Guya işlətdikləri ağac kötükləri həmin rayonun ayrı-ayrı sakinlərinin şəxsi təsərrüfatına yararlı olmayan ağac nümunələridir. Bunu sövdələşdikləri bələdiyyə orqanlarının rəsmi möhürü ilə təsdiqlənmiş bir neçə arayış əldə etməklə “rəsmiləşdirirlər”.
Torpaqlardan kim necə istəyirsə, elə də istifadə edir. Məsələn, kim istəyirsə hektarlarla yeri qazaraq göl düzəldir. Bundan əlavə, torpağın əvvəlcə təyinatını dəyişir, daha sonra isə sənaye tullantıları ilə doldururlar. Əlbəttə ki, bütün bu proseslər Afiyət Mikayılovun “qılıncının altından keçəndən” sonra mümkün olur.
Afiyət bəyin işçilərinin ehtikarlıq etdikləri məsələlərin biri də indi əsas problem olan pandemiya şəraitində əks-epidemik qaydaları pozaraq meşə və qoruq-parklarda gəzinti-ziyafət təşkil edən şəxslərlə “aparılan iş”dir. Maraqlıdır ki, Koronavirusla Mübarizəyə Dəstək Fonduna ianə edənlərin siyahısında fərdi qaydada Afiyət Mikayılovun adı yoxdur. Əvəzində Mikayılov Orxan Afiyət oğlunun adı var – cəmi 10 (on) manat(!?)
Mövzuya qayıdacağıq.
